خۆشم ئه‌وێی شیرینه‌که‌م

واچراخانه‌و مۆمه‌كانم ده‌سوتێن

شه‌وه‌و نمه‌ی باران و شه‌ونمی سه‌رچڵه‌كان

ده‌پشكوێن

شه‌وچه‌ره‌یه‌و به‌ركوڵی كوڵمی میوانم

له‌ده‌ركه‌ی گۆنام ده‌داو هه‌وێنی خامه‌م

پێ ئاشنا ده‌كه‌ن

ئێدی له‌نێو پریاسكه‌یه‌ك له‌پێكی مه‌ست بووندا

شه‌رابی خه‌ونه‌كانم

له‌پیاسه‌ی ئێواره‌یه‌كی په‌مه‌یی ڕێ و نۆش ده‌كرد

....

هاوڕێ كاتێ‌ له‌ده‌ركه‌ی بنه‌وشه‌كاندا

ئێشكگری خه‌ون و هه‌سته‌ په‌رییه‌كانی

یه‌كدی ده‌بین

ماڵ ئاوایی له‌دووێنێ‌ ده‌كه‌ین و

سڵاوو له‌سبه‌ینێ‌ ی سپێده‌یه‌كی پێش پێشبینیه‌كان

میوان ده‌كه‌ین

ئه‌زیزم ڕێبواره‌كه‌ی سه‌ره‌ڕێ

له‌گه‌ڵ چه‌پكێك شه‌وبۆی هه‌ڵووژه‌یی تۆدا

له‌نێو زه‌رده‌په‌ڕی ئه‌م (تاره‌) پاییزییه‌دا

گڵكۆكانی یه‌كتر ده‌كرۆژیین و

له‌تووله‌ڕێ یه‌كی مه‌ست بووندا

له‌گه‌ڵ ماچدا ڕێ ده‌كه‌یین

فه‌رامۆشی ژان و

بیماری ئه‌ندێشه‌ ده‌كه‌یین و

ده‌بینه‌ هه‌نارێكی هه‌ناسه‌و

هه‌وێنێكی نوێ‌ پیاده‌ ده‌كه‌یین

شه‌ربه‌تی ژووان و

سۆزی ژییان

بۆ زێده‌ شیرینی په‌راوه‌ ده‌كه‌ین

    
ئه‌وه‌ی شێوه‌ی له‌ تۆ بكات
ئه‌وه‌ی پیتێك له‌ پیته‌كانی ناوه‌كه‌ی
وه‌ك ناوت بێت...
ئه‌وه‌ی سه‌رنجی له‌ سه‌رنجی تۆ بچێ‌ و
ره‌نگی چاوی وه‌ك چاوت بێت...خۆشم ده‌وێت
ئه‌وه‌ی خزم و دراوسێت بێت
ناسیاوت بێت
هه‌رچی خه‌ڵكی شاری تۆش بێت ...
رووخساریان  روخۆش بێت...خۆشم ده‌وێت
ئه‌و جێگایه‌ی تۆ بۆ ساتێك
هه‌ناسه‌ی پشووت لێ‌ دابێت...
ئه‌و رێگایه‌ی سنگیان بۆت واڵا كردبێت
روخسارت جوانیان پێ‌ دابێت...خۆشم ده‌وێت
ئه‌و ده‌سته‌خوشكانه‌شت كه‌ ته‌نیا جارێ‌
لێوه‌كانتیان خستۆته‌ سه‌مای پێكه‌نین...
جانتای ده‌ستت
ئه‌وانه‌ش كه‌ خۆشیان ویستی و
فێریان كردی ووشه‌ی ئه‌وین....خۆشم ده‌وێت 

نان بڕاوم كه‌ ، گه‌ر ده‌تهه‌وێ‌
ته‌نانه‌ت له‌  هه‌ڵمژینی هه‌واش بێ مافم كه‌، به‌ڵام
نا، له‌ خه‌نده‌كانت بێ‌ به‌ریم مه‌كه‌.

له‌ جوانی سووره‌ گوڵ بێبه‌شم مه‌كه‌،
له‌و سوێسنه‌یه‌ی كه‌ ده‌یچێنیت،
یان ئه‌و ئاوه‌ی له‌ ناكاوێك
له‌ شادی تۆدا سه‌ر ڕێژ ده‌كات
و ئه‌و شه‌پۆله‌ زیوینه‌ به‌ پڕتاوه‌ی
كه‌ له‌ تۆدا له‌دایك ده‌بێت.

له‌ شه‌ڕێكی قورس دێمه‌وه‌
به‌ چاوانی ماندوو و شه‌كه‌ت
كه‌ دنیایان به‌دی كردووه‌
به‌ بێ‌ هیچ گۆڕانكاریه‌ك،
به‌ڵام كاتێ بزه‌ی لێوت، ده‌فرێ و باڵ لێكده‌ دا

و له‌ پانتایی ئاسمان دا بۆم ده‌گه‌ڕێت
ته‌واوی ده‌رگاكانی ژیان
به‌ڕووی مندا ده‌كاته‌وه‌.

ئازیزه‌كه‌م، خه‌نده‌كانت
له‌ تاریكه‌سه‌لاتترین ساته‌كاندا ده‌پشكوێت
بۆیه‌ گه‌ر هاتوو رۆژێك بینیت
كه‌ سه‌نگفه‌رشی شه‌قامه‌كان به‌ خوێنی من سوور هه‌ڵگه‌ڕا،
بزه‌ت بێتێ‌، له‌به‌ر ئه‌وه‌ی خه‌نده‌ی ئه‌تۆ
بۆ ده‌سته‌كانم
شمشێرێكی به‌ بڕشته‌.

خه‌نده‌كانت، له‌ پاییز دا
له‌ كه‌ناری ده‌ریا
شه‌پۆلی كه‌فچه‌رێنی ده‌بێ‌ هه‌ڵكا
به‌هارانیش، خۆشه‌ویستم،
خه‌نده‌كانی تۆم ده‌وێت
 وه‌ك ئه‌و گوڵه‌ی كه‌ چاوه‌ڕوانی بووم،
گوڵی شین، گوڵی سوور،
چه‌شنی وڵاته‌كه‌م كه‌ منی ده‌وێت.
پێبكه‌نه‌ به‌ رووی شه‌ودا ،
به‌رووی رۆژ و به‌ رووی مانگدا،
به‌ رووی شه‌قامه‌ پێچاوپێچه‌كانی دوورگه‌كه‌دا، به‌ رووی ئه‌م منداڵه‌ شه‌رمنه‌ی
كه‌ تۆی خۆش ده‌وێت،
به‌ڵام ئه‌و كاته‌ی كه‌ چاو هه‌ڵدێنم و لێكی ده‌نێم ،
ئه‌و كاته‌ی پێیه‌كانم به‌ره‌و پێش ده‌رۆن و جارێكی تر ده‌گه‌ڕێنه‌وه‌،
له‌ نان و هه‌وا،
له‌ رووناكی و به‌هار
بێَبه‌شم كه‌
به‌ڵام نا، له‌ خه‌نده‌كانت  هه‌رگیز،
تا چاوانم به‌ رووی ژیاندا لێك نه‌نێم.

چه‌نده‌ خۆشه‌ کاتێ ژیان
چوار وه‌رزمان ده‌کاته‌ به‌هار
کاتێ ڕووت ڕووت ده‌بینه‌وه‌ و
قانونه‌کان هه‌ڵده‌وه‌رێن وه‌ک گه‌ڵای دار
      ***
چه‌نده‌ خۆشه‌ کاتێ جه‌سته‌م
شاری سینه‌ت داده‌پۆشێ وه‌کو چه‌تر
وه‌کو هه‌ور ده‌گرمێنم
له‌دوایشدا مه‌ستم ده‌کا بۆنی عه‌تر
      ***
چه‌نده‌ خۆشه‌ دوای به‌دمه‌ستی
تێک ده‌ئاڵێین ، کپ ده‌که‌وین
له‌باوه‌شی گه‌رمی یه‌کتر
تا به‌یانی لێی ده‌خه‌وین

هێنده‌ی ژماره‌ ی ئه‌ستێره‌  به‌قه‌د گه‌ڵای دره‌خت و دار
هێنده‌ی ماسی  نێو زه‌ریاكان
به‌قه‌د گوڵی وه‌رزی به‌هار... خۆشم ده‌وێ‌ ی
هێنده‌ی فرمێسكی رژاوی
چاوی یاران ...ئاوی كانی
به‌قه‌د ته‌مه‌نی رۆژو شه‌و
ژماره‌كان...هێنده‌ی جوانی...خۆشم ده‌وێ‌ ی
تێكڕای هه‌موو ئه‌و وشانه‌ی
بۆ خۆشه‌ویستی نوسراون
هێنده‌ی هه‌موو ئه‌و ئه‌شكانه‌ی
له‌ گلێنه‌ قه‌تیس ماون ...خۆشم ده‌وێ‌ ی
به‌قه‌د هه‌وره‌ سه‌رشێته‌كان
هێنده‌ی خوناوی په‌ڕه‌ی گوڵ
به‌قه‌د خه‌می عاشقان و
تێكرای ترپه‌ی لێدانی دڵ ...خۆشم ده‌وێ‌ ی
هێنده‌ی په‌پوله‌ی بێ‌ ئۆقره‌ی

باڵ سوتاوی ده‌وری مۆما
گه‌لێك زیاتر له‌ وجودم
له‌ شیرینی رۆحی خۆما ...خۆشم ده‌وێ‌ ی